Beschermengelen

Eerder op die avond waren we met zijn vieren naar het centrum van Cape Coast getogen. Michael, met zijn 24 jaar de charmeur van het stel, stond altijd klaar met een aanstekelijke glimlach en een gevatte grap. Hij had het initiatief genomen om me uit te nodigen voor een dansje in de stad. Samuel, zijn oudere broer, was de grootste van het stel: serieus en zwijgzaam. Salomon daarentegen, als kleinste en jongste van het stel, was een ware spraakwaterval, een soort mini-professor. Vanaf de eerste minuut na onze ontmoeting belaagde hij me al met een een hele serie vragen over cultuurverschillen. En hij wilde graag weten waarom Afrika zo’n ‘dirty stinking slum‘ was in vergelijking met bijvoorbeeld Europa.

Toen we de eerste club ingingen hielden de jongens een oogje in het zeil. Michael liep voorop, hij vertelde mij dat ik direct achter hem moest lopen en zijn broers volgden mij weer. Vooral Salomon boog zich regelmatig naar mij toe om advies uit te delen:

“Don’t put anything in your back pocket.”, “Stand with your back to the bar!”, “Watch your pockets, did you bring your mobile phone?”

Michael nam me soms letterlijk bij de hand als we ergens anders naartoe gingen. Dat zie je in Ghana weliswaar niet zo vaak, mannen hand-in-hand, maar het is duidelijk niet zo’n taboe als het bij ons is. Het voelde wel vertederend om door een stel begin twintigers zo goed begeleid te worden.

De dansvloer van de club was ongeveer zoals ik hem verwacht had. Voor 80% volgepropt met zwetende, alcohol drinkende en dansende mannen en voor de overige 20% aangevuld met eveneens dansende vrouwen.

Als snel produceerde Michael een meisje en introduceerde ons met de onsterfelijke opening “Do you like this girl?”

Nou moet ik bekennen dat meeste Ghanese vrouwen niet echt mijn type zijn, maar dit meisje zag er best aantrekkelijk uit. Hierna gaf Michael me ook gelijk een introductie op de blijkbaar klassieke Ghanese sandwich dansstijl, waarbij twee mannen de dame in kwestie zo goed mogelijk tussen hen in proberen te houden. Ik voelde me enigzins ongemakkelijk maar was vastbesloten me van mijn beste kant te laten zien. Ook bij een sandwich.

Op veel plekken op de dansvloer waren vergelijkbare situaties te zien. Alleen dansen als vrouw (of samen met vriendinnen), dat kennen ze niet echt in Ghana. Als vrouw ben je in principe altijd met een man (of met meerdere mannen) op de dansvloer. De noodzaak van een aantal mannelijke ‘escorts’ waarschijnlijk veroorzaakt door de wat scheve man-vrouw verhouding.

Michael ontfermde zich daarna over het meisje terwijl Salomon me graag onderwees in de laatste danspasjes. Azonto is de stijl die al enige tijd populair is in Ghana, en onderdeel van Azonto was dat er regelmatig nieuwe danspasjes aan het repetoir worden toegevoegd. Om enigzins hip te zijn moet je goed op de hoogte zijn van de nieuwste populair pasjes. Azonto is een stijl waarbij vaak voorkomende dagelijkse handelingen (de was ophangen, je auto instappen) verwerkt worden tot een danspasje. Erg apart en soms hilarisch om te zien.

Ik was maar wat blij dat ik tijdens mijn salsa-lessen in Nederland je regelmatig de leraar moet ‘nadansen’, want de nieuwe pasjes gingen me bepaald niet makkelijk af. Gelukkig werd ik tot twee keer toe aangemoedigd door een boomlange Rastafari in een groen shirt.

Sowieso vond ik het contact tussen mannen onderling op de dansvloer bijzonder. Als je in Nederland naar een normale club gaat, dan is het contact met onbekende mannen vaak beperkt tot een rug in je gezicht of een schouder die je opzij probeert te duwen. In Ghana is er veel meer onderling contact op de dansvloer tussen mannen, en gaat het ook allemaal wat amicaler. Waarschijnlijk omdat veel mannen ook echt komen om te dansen en niet, zoals in Nederland, voornamelijk achter de dames aanzitten.

Na een 45 minuten op de dansvloer was het tijd voor een afkoel- (en opdroog) periode buiten in de verkoelende nachtlucht. Daar vertelde het meisje dat ze Missaye heette (uit te spreken als de bekende Barcelona spelende Argentijnse voetballer), dat haar familie uit Accra kwam en dat ze hier in Cape Coast Polytechnics studeerde. Ik had daar al vaker grote borden van gezien, het leek me een nogal een grote studierichting, maar ik had geen idee wat dit nu precies inhield (ik begrijp nu dat dit het equivalent van HBO/MBO is).

Missaye vertelde me dat ze zin had om nog meer te dansen, zeker toen ik vertelde dat ik ook salsa kon dansen, dus we gingen met zijn allen snel naar de volgende club. We staan daar net lekker te dansen als Michael me een bedenkelijke blik toewerpt.

“What’s wrong?” roep ik in zijn oren.

“I don’t trust her. I think she’s a bad girl. Watch your pockets.” schreeuwt hij door de luide muziek heen naar me.

Ik maak me niet zoveel zorgen. Ik heb maar 10 euro aan Ceedi’s meegenomen en geen mobiel. Mijn pockets zijn dus behoorlijk leeg.

“If she wants to leave with you, she wants to have sex with you.” voegt wijsneus Salomon, altijd goed voor ‘stating the obvious’ er even later nog even aan toe.

En, alsof ze haar rol beseft komt na nog een paar nummers Missaye op de proppen met zeer inventieve “Are you tired?”

Ik glimlach en zeg haar van niet. We dansen nog een paar nummers, zeker als de de tophit van dat moment al voor de zesde keer die avond gedraaid worden gaan we uit ons dak. Maar na haar derde “are you tired” vraag stem ik toe om een donker hoekje aan de rand van de dansvloer op te zoeken. Helemaal ok voelt het niet, maar wat is het ergste wat er kan gebeuren?

Nauwelijks zitten we er of Michael verschijnt uit het feestgedruis en richt zich gelijk tot haar. Ze praten lokaal dialect, dus ik versta er niets van, maar hij kijkt streng en zij enigzins verontwaardigd. Het ziet eruit als een behoorlijke preek dus. Na zijn speech richt hij zicht kort naar mij en zegt simpelweg:

“Don’t trust her, I think she’s a bad girl” en begeeft zich weer op dansvloer.

Missaye ziet er uit alsof ze behoorlijk onder de indruk van de preek is.

“You really have good friends” concludeert ze als ik vraag wat Michael precies gezegd heeft. Daarna produceert ze nog een halfhartig ik-ben-zielig verhaal dat ze haar vrienden kwijt is en dat die haar mobiel hadden en ze hen daarom niet kan bereiken en dat ze hier dus helemaal hulpeloos en in haar eentje is. De preek van Michael had alle spanning wel uit het moment gehaald en het rammelende verhaal maakte de sfeer niet bepaald beter. Kortom: tijd om weer de dansvloer op te gaan.

Het eerste nummer was amper voorbij toen Missaye plotseling en zonder afscheid te nemen verdween.

“I told you she was a bad girl” lacht Michael me toe terwijl hij me een vette knipoog geeft.

We dansen lekker door en aan het einde van een leuke avond regelen de jongens een taxi voor me terug naar het hotel. Ze onderhandelen hard voor een goede prijs en laten nog wat ferme instructies achter bij de taxi-chauffeur om geen trucs uit te halen.

Waar vind je nog zulke beschermengelen?